چندی پیش فردی به نام مثلاً منتقد بزرگ که جرأت نوشتن نام خودش را هم نداشت ذیل مطالبم در این وبلاگ نظراتی گذاشت که حاکی از عمق کینه و تنفر وی از نظام و رهبر و انقلاب بود و البته سراسر توهین و ناسزا، جالب است که چنین کسانی، عدم پاسخگویی ما به توهین ها و ناسزاها را که دقیق ترین مصداق برای جواب ابلهان است را قدرت و توان خویش در مباحثه برداشت می کنند و البته خودم تا آنجا که  مباحثه به مجادله نکشد، آن را امری صواب و ثواب می دانم و البته دوستانی که در این وبلاگ و وبلاگ شخصیم با حقیر مباحثه داشته اند این مسئله را تأیید می کنند و سراسر مطالبم پر از مباحثه است، مباحثه هایی که رعایت ادب در آن پیش شرط مباحثه بوده است. پس یک توصیه به دوستان و دشمنانی که قصد دارند مباحثه کنند و آن این که اگر طالب مباحثه هستند مبانی ادب و انصاف را رعایت کنند و در غیر اینصورت توقع پاسخ نیز نداشته باشند و همچنین پاسخ نشنیدن را به حساب منطق والا و حقانیت خود ندانند، بلکه بگذارند به حساب بی ادبی خویش.